Przyjęte przez KE i obowiązujące od dnia 17.10.2023 r. Rozporządzenie Komisji (UE) 2023/2055 nakłada zakaz stosowania cząstek polimerów syntetycznych, co w rezultacie ma przełożyć się na ograniczenie emisji mikrodrobin plastiku pochodzących z możliwie jak największej liczby produktów.

Czym jest mikroplastik i kiedy możemy mówić o tym, że produkt zawiera mikropalstik ? 
Mikrocząstki polimerów syntetycznych to polimery, które są stałe i które spełniają jednocześnie następujące warunki:

1. Są zawarte w cząstkach i stanowią wagowo co najmniej 1% tych cząstek; lub budują ciągłą powłokę powierzchniową na cząstkach;
2. Co najmniej 1 % wagowo cząstek, o których mowa w warunku 1, spełnia jeden z następujących warunków:

• wszystkie wymiary cząstek są równe lub mniejsze niż 5 mm;
• długość cząstek jest równa lub mniejsza niż 15 mm, a stosunek ich długości do
  średnicy jest większy niż 3.

Wyłączenia z definicji.
Definicja nie obejmuje:

• polimerów powstałych w wyniku procesu polimeryzacji zachodzącego w przyrodzie, niezależnie od procesu, w którym zostały wyekstrahowane, które nie są substancjami modyfikowanymi chemicznie;
• polimerów, które ulegają degradacji;
• polimerów o rozpuszczalności większej niż 2 g/l;
• polimerów, których struktura chemiczna nie zawiera atomów węgla.

Mikroplastik w produktach nie może być wprowadzany do obrotu w postaci własnej lub w mieszaninach w stężeniu równym lub większym niż 0.01% wagowo.

Rozporządzenie Komisji (UE) 2023/2055 nie obejmuje swoim zakresem obostrzeń dotyczących zawartości mikroplastiku w produktach leczniczych, nawozach, wyrobach do diagnostyki in vitro oraz żywności. Zakaz nie dotyczy również produktów, których prawidłowe użytkowanie zapobiega uwolnieniu obecnego w nich mikroplastiku do środowiska.

SAFETY ASSESSOR
Paweł Bareja